شاهکار ایرانی، جیب بری امریکایی

پس از امضای توافقنامه ژنو، دولتمردان و نزدیکان دولت بر این باور بودند که این توافقنامه چشم انداز روشنی برای آینده کشور خواهد بود و کلید گشایش بسیاری از مشکلات اقتصادی خواهد شد. اما بسیاری از کارشناسان اقتصادی این امر را ناشی از خوش بینی مفرط دولتمردان می‌دانستند و از سوی دیگر تحلیلگران سیاسی کشور با توجه به ابهامات موجود در این توافقنامه اعتقاد داشتند که سند امضا شده نامتوازن است و تناسبی بین داده‌ها و ستاده‌ها وجود ندارد. مقام معظم رهبری هم درباره مذاکرات با صراحت فرمودند که «من به مذاکرات خوشبین نیستم.» در حالی که ابهامات و نگرانی افکار عمومی‌ و کارشناسان، با توجه به اعلام محرمانه بودن این مذاکرات و توافق انجام شده به شدت افزایش یافت.

عزت حلقه ی مفقوده دیپلماسی تدبیر و امید

تحلیلی کوتاه بر عملکرد سیاست خارجه سه دولت اخیر در برابر آمریکا

عزت حلقه ی مفقوده ی دیپلماسی تدبیر و امید

عزت و حکمت و مصلحت، یک مثلث الزامى براى چارچوب ارتباطات بین‌المللى ماست. عزت یعنی " الاسلام یعلو و لایعلى علیه" (1)، «لن یجعل اللَّه للکافرین على‌المؤمنین سبیلا»(2) ...لذا ما هر قدرتى که مى‌خواهد ابرقدرتى و تکبر و استکبار و فخرفروشى را در روابط خود با ملتهاى دیگر وارد بکند، رد مى‌کنیم...آدم در رفتار بعضى از مسؤولان کشورها، حتّى در رفتار دیپلماتهایشان گاهى مشاهده مى‌کند که فخر و غرور بیجا و احمقانه‌یى وجود دارد...ملت ما باید در روابط بین‌المللى خوارى نبیند و اهانت نشود. هیچ‌کس حق ندارد اهانت به ملت ایران را در کمترین برخورد با دیگران قبول کند. اگر کسى اهانت‌پذیر است، براى خودش اهانت‌پذیر است؛ براى ملت ایران نمى‌شود؛ حق ندارد. ملت ایران، ملتى سرافراز و بزرگ و جان‌دار است و نشان داده است که قدرت حضور در صحنه‌هاى دنیا را دارد.(3)

همانطور که در سخنان رهبر معظم انقلاب مشاهده کردیم ایشان یکی از اصول سیاست خارجی و روابط بین الملل جمهوری اسلامی را عزت معرفی کرده و آن را بر عدم ذلت و سر فرود آوردن در برابر زورگویان و قدرت های جهانی بنا نهاده اند.

تکبر؛پرتگاه سقوط

روایت است وقتی در سماوات وحی شد که ما یکی از شما را بیرون میکنیم ، وحشت در سرتاسر ملائکه و عالم ملکوت افتاد،سراسر ملکوت به اضطراب افتادند. لذا ملائکه دوتا دوتا ، سه تا سه تا به هم میرسیدند و با هم عهد می بستند که بالاخره بین ما دوتا یا من هستم یا تو هستی و یا هیچ کداممان نیست. اگر هیچ کداممان نبودیم که الحمدلله و اگر من باشم و از درگاه خداوند رانده شدم،من را شفاعت کنید. همه با هم عهد و پیمان بستند. روایت دارد تنها کسی که با هیچ کس عهد و پیمان نبست همین ابلیس بود. گفت:ما که نیستیم. حال با چه تضمینی این حرف را زد؟

من کسی هستم که شش هزار سال یک ذکرم طول کشیده است،مگر می شود که من از درگاه خداوند رانده شوم؟

فتنه ای که از یاد نرفتنی ست

جلسات رأی اعتماد به وزرای پیشنهادی دولت یازدهم با همه ی نکات مثبت و منفی به پایان رسید. یکی از نکات منفی که در میان سخنان موافقانِ برخی از وزرای پیشنهادی واضح بود،تقلیل و کم اهمیت جلوه دادن فتنه 88 و همچنین توهین به کسانی که مانند امام امّت روی مسأله فتنه حساسیت نشان داده و آن را خط قرمزی برای رأی اعتماد عنوان کردند،بود.فتنه ای که در تاریخ انقلاب یکی از بزرگترین خسارات را به کشور وارد آورد. این مواضع را میشود به دو صورت تحلیل کرد. در حالت اول میتوان این مواضع را زاییده ی کم بصیرتی نمایندگان مربوطه حساب کنیم که البته خیلی بعید به نظر میرسد و در حالت دوم آن را آغاز پروژه ای قلمداد کنیم که کم کم فتنه توسط ایشان در اذهان عمومی کم اهمیت و مسبّبان و گردانندگان آن تبرئه و از یاد بروند.همانطور که آقای پزشکیان در موافقت با وزیر پیشنهادی علوم گفت:"نباید به بهانه ی فتنه کابینه یازدهم را از وجود نخبگان محروم کرد."

فرمانده ی دلم

یادش بخیر 17 یا 18 دی ماه دو سال پیش بود که داخل مترو بودم. یه دفعه تب شعری ام گل کرد و چند بیت برای عشقم حضرت سیدعلی سرودم به سبک و قافیه ی شعری که خودشان سرودند. گفتم یه بار دیگه البته اینبار تو فضای بلاگ منتشرش کنم.هرچند که وزنش یه جاهایی مشکل داره و سعی هم نکردم که درستش کنم و این همان چیزی است که در عرض چند دقیقه سرودمش. اما به بزرگواری خودتان ببخشید. مهم اینه که از دل برون آمده است و انشاالله بر دل نشیند.

شعری تقدیم به حضرت سید علی(روحی له الفدا)

سرخوش ز علی  رهبر عرفانی خویشم

شوریده دل آن مه ایمانی خویشم

بعد از سفر روح خدا در شب غربت

دلبسته به دلدار خراسانی خویشم

سرباز شدم در ره دلداری دلدار

خرم دل و جان زین ره دلداری خویشم

یک چند پشیمان نشوم زین عمل خویش

عمریست پریشان ز پریشانی خویشم

گفتند که این قافله سر میرسد اما

من پشت سر رهبر طوفانی خویشم

تا کور شود چشم عدو و سر فتنه

جان میدهم و شاد ز جانبازی خویشم

آخر تو دهی پرچم اسلام به صاحب

تا روز فرج یار علمدار خراسانی خویشم

اللهم احفظ امامنا الخامنه ای

چفیه ای که جا ماند

اولین باری بود که راهی کربلا می شد. قرارمون حرم حضرت معصومه(س) بود. از شهرری راه افتادم و دو ساعت بعد به قم رسیدم. جعفر که کوله بار این سفر را کنار دستش گذاشته بود،روبروی گنبد طلایی کریمه ی اهل بیت (س) منتظر بود. چه حسّ غریبی داری وقتی داغ دوری از حرم جگرت را سوزانده باشد و بخواهی مسافر ارباب را بدرقه کنی. شاید حسادت . شاید غبطه  و شاید... . بعد از سلام و احوالپرسی و صحبتهای عاشقانه از حرم ابی عبدالله (ع) و التماس دعا گفتن ها،نوبت به سفارش سوغاتی و التماس های مادی رسید. به جعفر گفتم فقط یه درخواست دارم و آن هم چفیه. او هم با کمال میل پذیرفت و ده روز بعد مسافر کربلای ما از بهشت همراه با یک چفیه برگشت.

اجماع غیرمتعهدها علیه علامه مصباح

یکی از بهترین روش ها در شناخت شخصیت یک فرد ، شناخت و شناسایی دشمنان و مخالفان اوست. آیت الله مصباح یزدی از جمله شخصیت های کم نظیری است که با طیف گسترده ی مخالفان منحرف و دشمنان منافق روبرو بوده است. در تاریخ انقلاب اسلامی کمتر شخصیتی مانند ایشان پیدا می شود که توانسته با سخنانش ضد انقلاب و منحرفین فرهنگی و ملتقطین عقیدتی را در دشمنی با خود بر انگیزد.در این یادداشت سعی می شود با بازخوانی برخی وقایع دو دهه اخیر علت هجمه سنگین توهین ها و بی اخلاقی ها علیه علامه مصباح و اینکه این توهین ها توسط چه کسانی و تابعین کدام جریان های سیاسی صورت گرفت را نشان دهیم.

ولایت گریزی

پس از سخنان مهم مقام معظم رهبری در دیدار مردم آذربایجان که مرتبط با حوادث و بی اخلاقی های صورت گرفته در جلسه استیضاح وزیر کار و امور اجتماعی بود،مطلبی در فضای مجازی با تیتر جالب و معنادار "ولایت پذیری یا ظلم ستیزی" خواندم. بعد از مطالعه ی آن که تیتر و عنوانش لبّ مطلب و کلام را به خواننده می رساند ، سعی کردم نه به عنوان جواب به مطلب مذکور ، بلکه ذکر چند نکته به خود و تمام دوستان و کسانی که این مطلب را می خوانند گوشزد کنم. زیرا فتنه و انحراف در کمین هر شخص و گروهی نشسته است تا آنها را همراه خود به چاه ضلال فرو بَرَد.

ولایت و امامت اوج معنای مطلوب اداره جامعه در مقابل انواع و اقسام مدیریت های جامعه که از ضعف ها و شهوات و نخوت (تکبر) و فزون طلبی انسانی سرچشمه می گیرد می باشد. امامت و ولایت زمام دین و مایه نظام مسلمین و صلاح دنیا و عزت مومنین است. امام است که حلال خدا را حلال و حرام خدا را حرام کند و حدود خدا را بپا دارد و از دین دفاع کند و با حکمت و اندرز و حجتِ رسا مردم را به طریق پروردگار دعوت نماید.امام است که به معنای اَتّم کلمه مقابل ضعف ها ، فزون طلبی ها ، زیاده خواهی ها و ظلمِ ظالمان می ایستد. با ولایت است که حق و باطل از هم تمیز داده می شود. ولایت است که ظالم و ظلم ِ او را مشخص می کند. و همین طور خوبی ها و بدی های تمام شئونات زندگی با قدم در این مسیر روشن قابل تشخیص است.

عبرت ها ؛ سازش با دشمن

پس از شهات پیامبر اسلام(ص) وضع جامعه ی اسلامی به جایی رسید که دختر پیامبر(ص) توسط همین جامعه به شهادت رسید. حق جانشین حضرت رسول(ص) غصب شد. فرزندان امیرالمومنین(ع) و حضرت زهرا(س) که پاره های تن رسول الله (ص) بودند توسط همین جامعه به شهادت رسیدند که عظیم ترین این حوادث ، حادثه ی عاشورا و شهادت امام حسین (ع) بود.

تمام این حوادث و علی الخصوص صحنه ی عاشورا از دو منظر درس ها و عبرت ها قابل تامل است که میبایست با مطالعه ی آنها که منورترین چراغ هدایت و بصیرت برای تمام تاریخ است، در راه سعادت و اسلام راستین قدم نهاد.

خطبه هدایت

10 روز پس از شهادت پیامبر(ص) آنگاه که حضرت فاطمه(س) همه شهود و دلایل خود را در مطالبه ی حقش ارائه کرد و ابوبکر از پذیرفتن آنها خودداری نمود و آنچه را که پیامبر(ص) به حضرت زهرا(س) بخشیده بود را باز پس نداد،حضرت تصمیم گرفت که موضوع را در برابر همه مسلمانان مطرح کند و اصحاب و یاران را به یاری طلبد.از اینرو، رو به مسجد پیامبر(ص) آورد و خطبه ای خواندند که به خطبه فدک معروف است.